ბლოგი

ავტორი: გურამ მაცხონაშვილი გ რ ე ხ ი — უპატიებელი საქციელი, სასირცხვო საქციელი. ცოდვა. ძირითადად გამოიყენება რაიმე სათაკილოს აღსაწერად ერთმა დანიელმა ბალეტმეისტერმა მოგვიყვა (კარგი და ბავშვმრავალი სასწავლებელი აქვთ იქ), კანონდარღვევით, 9-10 წლის ასაკში აგვყავს ბავშვები საბალეტო სკოლაში (კანონით 11 წელია განსაზღვრული) იმიტომ რომ, ამ ასაკში ბიჭები ჯერ კიდევ უჯერებენ მშობლებს, მერე უკვე ფეხბურთი ურჩევნიათ და …

ავტორი: ნამი დღეს სამსახურში ჩემი თანამშრომლების საუბარი შემომესმა: „ჩვენ არცერთი არ ვართ ჰომოფობები, მაგრამ ასე მგონია, ტრანსს სამსახურში არ ავიყვანდით… მე პირადად არ ავიყვანდი, მგონია რომ ბევრ პრობლემას შეგვიქმნიდა…” დილიდან თავი მიბჟუის. ახლა კიდევ მარცხენა მხარეს თითქოს მხეცმა შეიღვიძა. აღარაფერი მითქვამს. კურტკა შემოვიცვი და მოსაწევად გავედი. უკან ჩავიბრუნე პირზე მომდგარი სიტყვები: “და მე რომ გეი …

 ავტორი: რენე მარიამ ნადარეიშვილი სამყარო ცხვრებად და თხებად არ უნდა იყოფოდეს                                                          ალფრედ კინსი, 1948 „რამდენად ქვიარი ვარ?“ – ეს ალბათ ყველა ბისექსუალ ადამიანს უფიქრია, განსაკუთრებით მაშინ, როცა …

ლელა ლაშხის სახელს ქართველი მკითხველი კარგად იცნობს. თანამედროვე ავტორის ლიტერატურული საქმიანობა მრავალ მნიშვნელოვან ასპექტს მოიცავს. თუმცა ამჯერად ყურადღებას მის 2019 წლის რომანში, „ჟაკლინში“, გაშლილ ქვიარ თემებზე გავამახვილებთ. მიუხედავად იმისა, რომ ავტორი რომანში დროდადრო ავტობიოგრაფიულ ჩანართებს აკეთებს, „ჟაკლინში“ ლესბოსელი ქალის კრებსითი სახე გამოსჭვივის – თავისი ყოველდღიურობით, სამყაროს აღქმით, კაცების მიმართ დამოკიდებულებით, ინტერესებით, ლტოლვით, შეგრძნებებით… ეს ყველა …

პროლოგის მაგიერ  ერთ დილას, არეული სიზმრის შემდეგ გაღვიძებულმა აღმოაჩინა, რომ, სამწუხაროდ, არაფრადაც არ გადაქცეულიყო. იწვა საწოლში და იწვა როგორც თვითონ, როგორც საკუთარი თავი.  სურათი პირველი, სადაც გადავწყვიტე, რომ დრო იყო  ამბობენ, რომ თეატრის ყველა რეჟისორს უნდა “ჰამლეტის” დადგმა და ზოგი აკეთებს ამას, ზოგი — ჯერ არა. მე არ მგონია, რომ ყველას უნდა, მაგრამ 2018 წლის …

პირველად, როდესაც სუნთქვა შემეკრა, გულის ცემა გამიხშირდა, ჰაერი აღარ მყოფნიდა და ხელის გულები გამიოფლიანდა – მანქანაში ვიჯექი ექიმთან მიმავალ გზაზე, სადაც COVID-19-ის ტესტი უნდა გამეკეთებინა. აზრები ქაოტურად მაწყდებოდნენ, ერთმანეთში ირეოდნენ და ვეღარაფერს ვუყრიდი თავს: „ახლა რამე რომ მოხდეს ნამდვილად ვერ გადარჩები“, „მიწა რომ გაგისკდეს და თან ჩაგიყოლოს?“, „აქ ხომ მარტო ხარ, ვინ უნდა გიშველოს“. არ …

23 სექტემბერი ბისექსუალი ადამიანების ხილვადობის დღეა და ვთვლი, რომ მისი აღნიშვნა ძალიან საჭირო და მნიშვნელოვანია. ბისექსუალ ადამიანებს სასიცოცხლოდ სჭირდებათ ხილვადობა, რომელიც საკმაოდ მცირეა არამარტო ზოგადად სოციუმში, არამედ ლგბტქ თემშიც კი. სწორედ ეს არის ძირითადი მიზეზი, რის გამოც გადავწყვიტე ეს ტექსტი დამეწერა და მცირე ხნით თქვენი ყურადღება მიმეპყრო. საკუთარ თავს პანსექსუალად ვაიდენტიფიცირებ, თუმცა ვთვლი, რომ ის …

ავტორი: ანა ნიკოლაძე ცოტა ხნის წინ მეგობარმა გამახსენა ამბავი, რომელიც რატომღაც გადავიწყებული მქონდა. მაგისტრატურაზე სასწავლებლად სულ ცოტა ხნის ჩამოსული ვიყავი. სულ რამდენიმე კვირა იყო გასული, რაც დედაჩემის სახლის სხვენში, ვარდისფერ ოთახში აღარ ვცხოვრობდი. სულ პირველად მქონდა პირადი, დიდური პასუხისმგებლობები, ჩემი საკუთარი, დიდური გადაწყვეტილებების მისაღებად და ჩემი, საკუთარი, დიდური შეცდომების დასაშვებად.  გარშემო იმდენი სიახლე იყო, იმდენი …

“შენს კაბინეტს რომ ფეხით შემოვაღებ?!” – იდენტური ან მსგავსი სიტყვები ყველას თუ არა, ბევრ ჩვენგანს მოუსმენია ბავშვობაში, როდესაც სკამზე დამდგარს ჩვენს სადღეგრძელოს გვასმენინებდნენ. ჩვენი ოჯახი, სამეზობლო თუ ახლობლები გვამზადებდნენ, გვაგულიანებდნენ თანამდებობისთვის, ან უფრო მეტად იმისთვის, რათა გვცოდნოდა ვინაა ჩვენიანი და ვინ უცხო, ვის შეუძლია ფორმალობებისა და კარზე კაკუნის გარეშე ჩვენთან მოსვლა, კარის შემოღება და სათხოვრის …