ანა ნიკოლაძე

ავტორი: ანა ნიკოლაძე ცოტა ხნის წინ მეგობარმა გამახსენა ამბავი, რომელიც რატომღაც გადავიწყებული მქონდა. მაგისტრატურაზე სასწავლებლად სულ ცოტა ხნის ჩამოსული ვიყავი. სულ რამდენიმე კვირა იყო გასული, რაც დედაჩემის სახლის სხვენში, ვარდისფერ ოთახში აღარ ვცხოვრობდი. სულ პირველად მქონდა პირადი, დიდური პასუხისმგებლობები, ჩემი საკუთარი, დიდური გადაწყვეტილებების მისაღებად და ჩემი, საკუთარი, დიდური შეცდომების დასაშვებად.  გარშემო იმდენი სიახლე იყო, იმდენი …